ริมฝีปากของผมถูกเซฮุนปิดลงสนิททันทีที่มันพูดจบก่อนจะดันลิ้นเข้ามาหยอกล้อผมและลูบไปตามแผ่นหลังของผมอย่างแผ่วเบา
"ไม่เอาน่า เซฮุน"
ผมผลักมันออกก่อนจะหันไปเตรียมจะบิดลูกบิดหนีออกไปข้างนอก แต่ร่างของผมจะถูกช้อนขึ้นโดยแขนแกร่ง
ๆ และวางลงบนเตียงที่ผมใช้นอนทุกคืนอย่างทะนุถนอม
"ปล่อยกูเดี๋ยวนี้"
ผมสั่งแต่ก็ไม่ได้ออกแรงดิ้นอะไร เพราะผมคิดว่าเดี๋ยวมันก็คงจะยอมปล่อยเองล่ะ แต่ผมคิดผิด
...
"โวยวายไปเถอะ
ยังไงก็ไม่มีคนอยู่ข้างล่างหรอก บ้านนี้มีแค่เรานะครับที่รัก" เซฮุนพูดและยิ้มด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน
ลำตัวหนา ๆ ของมันเริ่มขึ้นมาคร่อมตัวผมไว้ แต่เนื่องจากขาที่ติดกันและยังยกขึ้นตั้งฉากของผมทำให้เซฮุนทำได้แค่อยู่ห่าง
ๆ เท่านั้น
"เซฮุน กูง่วงก็อยากนอน"
ผมร้องขอไปตามตรง ผมมีเรื่องต้องคิด ผมอยากอยู่คนเดียว
อย่าเพิ่งมาหื่นตอนนี้ได้ไหม !!
"ก็นี่ไงกำลังจะนอน
ไม่เห็นเหรอ ?" เซฮุนอมยิ้มก่อนจะค่อย ๆ เลิกเสื้อผมขึ้นช้า
ๆ ผมดิ้นและเอามือกันหน้ามันออกทันทีที่เห็นปฏิกิริยาของมัน
แต่นั่นกลับทำให้มันออกแรงกระชากเสื้อผมออกอย่างแรง !
จนขาดออกและกดแขนผมแนบลงไปกับเตียง
"ไอ้เซฮุน !!
เสื้อ !!"
"เดี๋ยวซื้อให้ใหม่
... สองตัวเลย" มันพูดก่อนจะก้มลงปิดปากผมไม่ให้พูดหรือเถียงอะไรออกมาอีก
ผมรู้สึกหมดแรงขึ้นมาดื้อ ๆ
เมื่อมันจูบผมชนิดที่สามารถเรียกว่าสูบวิญญาณได้เลยเพราะมันไม่มีแม้แต่จังหวะที่จะให้ผมหายใจพัก
ผมหันหน้าหนีจนริมฝีปากหลุดออกจากกันเมื่อเริ่มหายใจไม่ออก เซฮุนไซร้ไปตามลำคอผมอย่างชำนาญแทนเมื่อเห็นว่าผมกำลังใช้แรงอย่างมหาศาลในการหอบเอาอากาศเข้าปอด
ผมรู้สึกว่าร่างกายผมกำลังร้อนไปหมด
และเพราะอาการแบบนี้แหละที่มันกำลังทำให้ผมจะเป็นบ้าตาย !
ผมพยายามดิ้นให้หลุดพ้นจากเหตุการณ์นี้แต่มือหนาที่บีบลงที่ต้นขาของผมเบา ๆ
นั่นทำให้ผมดิ้นช้าลงเรื่อย ๆ และขาที่ตั้งฉากของผมก็ค่อย ๆ
ตกลงและแนบลงกับเตียงไปในที่สุด
ปฏิเสธไม่ได้ว่าผมรู้สึกดีไปแล้วเกินกว่าครึ่ง
เซฮุนกดลำตัวลงมาทันทีเมื่อมีขาของผมกั้นอะไรอีกแล้ว
มันแยกผมออกก่อนจะแทรกตัวเข้ามาตรงกลางลำตัวของผม
"เลิกเล่นได้แล้วน่า"
ผมพยายามทำเป็นโมโหและหันหนีแต่เหมือนมันจะรู้ว่าผมทำไปเพื่อแก้อาการและหลีกเลี่ยงความรู้สึกที่กำลังเกิดตั้งหาก
"ไม่ได้เล่น
นี่จะเอาจริง ๆ" มันพูดและกัดใบหูผมเบา ๆ
ให้จักจี้เล่นและลูบไล้ขาผมไปมาอย่างหยอกล้อ
ผมรู้สึกว่ามันเริ่มจะเกินเลยแล้วนะ
ผมจะไม่ยอมให้มีเรื่องแบบนี้อีกครั้งหรอกนะ ปล่อยผมเดี๋ยวนี้ !
ผมถอยหนีออกห่างเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรแข็ง ๆ
กำลังเสียดสีกันขาผมอยู่ในตอนนี้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันคืออะไร
แต่สิ่งที่ผมคิดว่าบังคับไม่ได้คืออารมณ์ของผมกับมันในตอนนี้มากกว่า
"ถอดเข็มขัดให้หน่อย"
"พูดบ้าอะไร
ไม่โว้ยย ! ปล่อยเลย ๆ ๆ"
ผมดันมันออกห่างแต่มันกลับกดข้อมือผมลงไปและปลดเข็มขัดของตัวเองออกและเหวี่ยงลงไปข้างตียง
"ชุดนักศึกษาทำไมมันถอดยากแท้วะ
!" มันบ่นและแกะกระดุมเสื้อตัวเอง จังหวะนั้นผมที่เป็นอิสระจึงค่อย ๆ
ถอยตัวหนี แต่มันก็คว้าตัวผมไว้และกดจูบลงมาก่อนจะสอดลิ้นกวาดไปทั่ว
ผมรู้สึกสมองเบลอและทำทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่
และต้องทำอะไรต่อไปกันแน่ รู้ตัวอีกทีผมก็ไม่มีอะไรปิดร่ายกายแม้แต่ชิ้นเดียวแล้ว
เซฮุนปล่อยให้ผมได้มีอากาศหายใจครู่นึง
ผมมองหน้ามันที่มองผมอยู่ผมหันหน้าหนีออกช้า ๆ เซฮุนดึงปลายคางผมให้หันกลับไปมองหน้าอีกครั้ง
"กูยังรักมึงอยู่"
ผมนิ่งไม่ใช่ว่าผมไม่ได้ยิน แต่ตอนนี้ร่างกายผมกำลังสั่น เมื่อนึกไปถึงสิ่ง
ๆ ต่างในวันนั้น วันที่สนามแข่ง ...
"ไม่ต้องกลัว
เชื่อใจกูนะ ..."
แค่นั้นผมก็รู้สึกอ่อนยวบไปร่าง
โอเค ...
ผมยอมทุกอย่าง ผมแพ้มันแล้วล่ะ
เซฮุนค่อย ๆ แทรกแกนกายตัวเองเข้ามาช้า
ๆ ผมร้องออกมาเบา ๆ เมื่อมันรู้สึกเจ็บแล่นขึ้นมาเป็นริ้ว ๆ
และผมก็จิกเล็บลงบนแผ่นหลังมันอย่างแรง พร้อมทั้งข่วนจนเป็นรอยยาว
เซฮุนขยับเข้าออกช้า
ๆ ให้ผมได้คุ้นชิน และเมื่อผมเริ่มคุ้นชินกับสิ่งที่เข้ามาในตัวมันก็ไม่รอช้าที่จะบรรเลงเพลงรักต่ออย่างเร่าแรงและรุนแรงจนผมแทบจะขาดอากาศหายใจตาย
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ที่เราอยู่กันในท่านั้น
แต่เสียงครางจากที่ผมส่งออกมาเป็นระยะ ๆ ทำให้ผมรู้ว่ามันคงนานมากทีเดียว
เพราะผมเริ่มไม่มีแรงจะส่งเสียงอีกแล้ว
เซฮุนกดจูบที่ขมับผมอย่างหนักหน่วงก่อนจะกระแทกกายถี่รัวเข้ามาจนผมโยกไปตามแรงนั่นก่อนที่เขาจะเกร็งและกระตุกอีกสามสี่ทีและมีของเหลวอุ่น
ๆ ฉีดเข้ามาในตัวผมไม่หยุด
มันตัวออกไปเมื่อเสร็จแล้วก่อนจะทิ้งน้ำหนักตัวลงข้างลำตัวของผมและจับมือผมไว้แน่น
ผมขยับตัวเมื่อเซฮุนเปลี่ยนมากอดผมหลวม ๆ มันคงหมดแรงไปแล้วสินะ ดี !
ผมจะได้ลุกไปอาบน้ำซะที
"จะไปไหน
เหนื่อยแล้วหรอ" มันถามและเงยหน้าขึ้นมามองผม
"จะไปอาบน้ำ"
ผมตอบก่อนจะดึงแขนมันออกจากเอว แต่มันไม่ยอมปล่อยนี่น่ะสิปัญหา !!
"มึงยังไม่เสร็จเลย"
มันพูดและไซร้ซอกคอขาวของผมต่อ เหมือนยังไม่มีท่าทีว่าจะหยุด
ผมจึงดันหน้ามันออกห่างและหันหนี
"อย่าดิวะ !
ปล่อยกูได้แล้วน่า ..." ผมพูดเสียงสั่น ๆ เมื่อรู้สึกว่าอะไรแข็ง ๆ
มันเริ่มที่จะมาเสียดสีที่สะโพกของผมอีกแล้ว
"ต่ออีกรอบนะลู่หาน
..."
.......
No comments:
Post a Comment