Monday, January 19, 2015

S O B * T C H - 09 [Chanbaek NC]









"ชานยอล !! จะทำอะไร ?"


"ยังต้องถามอีกหรอ ? ในเมื่อเมื่อกี้นี้มึงเพิ่งทำแบบนี้กับไอ้จงอิน !"


"มึงดูไม่ออกรึไงว่ากูถูกบังคับน่ะ !"


"หึ" ชานยอลไม่พูดอะไรต่อ มันคร่อมผมและล็อคแขนไว้เหนือหัวทั้งสองข้างก่อนจะจูบลงมาอย่างหนักหน่วงและรุนแรง ผมต่อต้านมันอย่างสุดกำลังแต่ก็ไม่ได้สะเทือนมันเลยแม้แต่น้อย ทำไมพวกมึงมันเลวได้ขนาดนี้วะ !


"ไอ้สัด !" ผมเอาหัวโขกกับมัน ชานยอลมองด้วยสายตาไม่ค่อยพอใจที่ผมเริ่มเล่นแรงกับมัน แต่ใครสนกันล่ะ ? ถ้าผมไม่ทำแบบนี้ผมจะรอดไหม

               
"เฉย ๆ น่า ... มึงบอกเองว่ามึงไม่ใช่ของสด แล้วมึงจะเล่นตัวทำไม ?" มันพูด และมองด้วยสายตานิ่ง ๆ ผมฉุนทันทีเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากปากมัน


"แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ากูไปให้ใครเอา ! ถ้ามึงยังทำตัวแบบนี้ล่ะก็ ออกจากห้องกูเลยไป !!" ผมตกคอกใส่หน้ามัน ชานยอลยิ้มเย็น ๆ และก้มลงซุกไซร้หน้าไปกับคอของผม ผมเบี่ยงตัวหลบและยิ่งพยายามดึงมือเพื่อปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระ แต่ดูเหมือนว่าจะไร้ผลสิ้นดี


"มึงทำกับกูแบบนี้ ... แล้วชาติไหนกูจะรักมึง ?!!!!!!"


ผมพูดไปโดยอารมณ์โมโหและไม่คิดว่าการทำแบบนี้มันจะเป็นการทำร้ายจิตใจของมันแค่ไหน ชานยอลเงยหน้าขึ้นและปล่อยมือจากแขนของผมก่อนจะล้วงเอากระเป๋าตังขึ้นมา ผมค่อย ๆ ยันตัวลุกขึ้นและเดินถอยห่างออกจากมันไปนิดนึง


ไม่คิดแฮะว่าการพูดแบบนี้จะทำให้มันสำนึกได้ ?


คนแบบมันนี่ ...


แปลกจริง ๆ ....


ผมเห็นมันเอายาอะไรไม่รู้ออกจากกระเป๋าและโยนเข้าปากไปสองเม็ดพร้อมกับหันมาหาผม


"กูขอโทษ ..."


ผมชะงักไปนิดนึง ผมไม่คิดว่ามันจะพูดคำนี้ ...


ชานยอลเดินเข้ามากอดผมไว้หลวม ๆ ซึ่งผมก็ไม่ได้ขัดขืนหรืออะไร เอาเถอะ ... ช่างมัน ยังไงมันก็ยังมีความเป็นคนดีบ้างล่ะน่าอย่างน้อย ๆ มันก็ไปช่วยผมวันนี้ ... ผมรู้สึกว่าตัวมันอุ่นนิด ๆ จึงแตะหน้าผากมันดูซึ่งมันก็มองการกระของผมด้วยสายตานิ่ง ๆ ไม่แสดงอารมณ์อะไร ...


"มึงไม่สบายหรอ ?"

               
"อืม ..."


"งั้นมึงก็ ... อ้ะ !!!" มันประกบปากกับผมอย่างรวดเร็วและบีบคอผมแน่นก่อนจะค่อย ๆ ดันผมลงกับเตียงอีกครั้ง อย่าคิดว่ามึงทำตัวดีแล้วกูจะอ่อนข้อให้นะเว้ย ! ผมรู้สึกถึงยาอะไรสักอย่างที่ไหลเข้ามาในปากผม มันคือยาอะไรวะ ? ชานยอลบีบคอเบา ๆ ทำให้ผมเผลอกลืนยานั่นลงไป ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่ามันคือยาอะไร


"มึงทำอะไรวะ !" ผมผลักมันออกและมองอย่างงุนงง ชานยอลยิ้มมุมปากก่อนจะเริ่มไล้มือไปตามโคนขาขาวของผม

               
"มึงบอกว่ากูเลว กูก็เลวให้มึงดูแล้วนี่ไง ..."


"อะไรของมึง"


"ยาที่มึงกลืนลงไปน่ะ มันคือยาปลุกเซ็กส์ ..." ผมมองมันอย่างอึ้ง ๆ ! ว่าแล้วว่ามันแปลก !!! คนแบบมันนี่ไว้ใจไม่ได้จริง ๆ !


"กูว่าจะไม่ทำแบบนี้แล้วนะ ... แต่มึงทำให้กูต้องทำให้อะไรอะไรมันง่ายขึ้น !" ชานยอลพูดและหันกลับมากดผมลงกับเตียงอีกครั้งมืออุ่น ๆ สอดเข้ามาใต้เสื้อของผมและลูบไล้ทั่วลำตัวและหน้าอกของผมอย่างหื่นกระหาย ไอ้ยานี่มันกินเข้าไปสองเม็ดแล้วเมื่อกี้ผมกลืนไปเม็ดนึง นั่นก็คงเท่ากับว่ามันก็กินเข้าไปเม็ดนึงเหมือนกันสินะ !!!!


"อื้อ ~" ผมครางออกมาเบา ๆ เมื่อมันลูบและใช้มือกดเน้นเบา ๆ ไปตามหน้าท้อง ... ชานยอลเริ่มมีอาการตาเยิ้มนิด ๆ เหมือนกันผม

               
ผมรู้สึกร่างกายข้างในมันกำลังร้อนไปหมด ! คงเพราะยากำลังออกฤทธิ์ ! มันไวเกินไปหรือเปล่า !! ยาบ้านั่นออกฤทธิ์ไวเกินไป ! ผมเริ่มรู้สึกมีอารมณ์ร่วมกับการกระทำของมัน แม้ว่าผมจะขัดขืนนิด ๆ แต่รู้สึกเหมือนร่างกายผมในตอนนี้จะออกไปทางตอบสนองเสียมากกว่า


ชานยอลกัดลงที่ลำคอจนผมร้องออกมาด้วยความเจ็บ

               
"ที่คอของมึงมีได้แค่รอยของกูเท่านั้น ! แบคฮยอน !!" พูดจบมันก็กัดเน้นไปตามลำคอผมจนแดงเป็นจ้ำ ๆ มันบดขยี้ริมฝีปากผมอย่างรุนแรงและค่อย ๆ แกะกระดุมเสื้อตัวเองออกช้า ๆ ผมร้องครางเบา ๆ รับสัมผัสจากมันอย่างน่ารังเกียจไม่คิดว่าผลของยานั่นจะทำให้ผมกลายเป็นแบบนี้


ชานยอลถอดเสื้อผมออกตามและดึงกางเกงผมลงอย่างรวดเร็ว ผมสะดุ้งและดิ้นเมื่อรู้ว่ามันกำลังจะทำอะไร !


"ชานยอลอย่า !"

               
"เอามือออก" ชานยอลเหวี่ยงแขนของผมออกและดึงกางเกงผมออกหมดจนไม่เหลือติดตัวสักชิ้น ชานยอลมองผมอย่างนิ่ง ๆ แต่สายตาที่พราวระยับของมัน ทำให้ผมหวั่นไหวจนต้องหันหนี


"กูขะ ... ขอ  ระ ...ร้อง"

               
"พูดให้เต็มเสียงหน่อยสิ ..." ชานยอลจูบอย่างหนักหน่วง เสียงผมสั่นขึ้นอย่างเห็นได้ชัดอารมณ์บางอย่างกำลังเพิ่มขึ้นอย่างรุนแรง ตอนนี้ผมกำลังอยากทำเรื่องอย่างว่าจนไม่สามารถจะปฏิเสธมันได้ ชานยอลหัวเราะก่อนจะดึงมือของผมไปสัมผัสกับส่วนแข็งขืนของมัน ...


ชานยอลถอดกางเกงออกและพลิกตัวผมให้หันหลังก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปทีละนิ้ว ๆ จะผมร้องมาด้วยความเจ็บ


"เอา ... ออก .. ปะ ... ไป !"


ชานยอลกลับยิ่งเพิ่งจากหนึ่งเป็นสองและสามตามลำดับผมเริ่มครางออกมาไม่เป็นภาษาจากความเจ็บเริ่มกลายเป็นสนุกและอยากให้มันทำมากกว่านี้ ! ริมฝีปากของเราทำงานอย่างต่อเนื่อง และส่วนล่างเองก็เช่นกัน


“เอาออกก็ได้ ... จะเอาไอ้นี่เข้าไปแทน ...”

               
ชานยอลทาบผมช้า ๆ และยัดแก่นกายที่แข็งแกร่งของมันเข้ามาภายในตัวผมทีละนิด ๆ ขนาดของมันทำให้ผมร้องมาเพราะความเจ็บที่พุ่งขึ้น ผมมองตามันที่จ้องมาอย่าเจ้าเล่ห์ และผมเองก็ทนไม่ได้จนต้องยอมหลบสายตาคู่นั้น


"อึก .... อ๊า ..." ผมร้องครางเสียงสั่นและพยายามดิ้นทั้ง ๆ ที่รู้ว่าร่างกายผมมันไม่ต่อต้านเลยแม้แต่น้อย


"มึงทำให้กูคลั่งเองนะแบคฮยอน ... รับผิดชอบกับสิ่งที่มึงทำซะดีดีนะครับ" ชานยอลพูดและค่อย ๆ กระแทกตัวเข้ามาอย่างหนักหน่วงผมจุกจนพูดอะไรไม่ออก ชานยอลถอนออกและกระแทกซ้ำเข้ามาอีกหลาย ๆ ครั้ง ริมฝีปากอุ่นนั้นขบกัดบริเวณใบหูผมและดูดเม้มรอบคอหลายแเห่งราวต้องการประกาศความเป็นเจ้าของ !


"ชานยอล... กะ ... กู จุก" ผมพูดช้า ๆ และจับมือมันที่โอบรอบตัวผมไว้ จะว่าผมร่านก็ได้นะ ... แต่ตอนนี้ผมรู้สึกอยากทำต่อไปเรื่อย ๆ ผมไม่อยากฝืนความรู้สึกของตัวเองแล้วแม้จะรู้ว่ามันดูแย่แค่ไหนก็ตาม !


สุดท้าย ก็เป็นผมเองผมที่ใจง่าย ...

               
ชานยอลไม่ตอบแต่ครางในลำคอเบา ๆ และเพิ่มแรงกระแทกอีกก่อนจะถอนกายออกและยกตัวผมสูงขึ้น ลมหายใจอุ่น ๆ ของมันรินรดไปตามใบหูยิ่งทำให้อ่อนแรงลงเรื่อย ๆ แรกกระแทกยังอัดเข้ามาเรื่อย ๆ ผมอยากจะให้อาการพวกนี้มันหายไปซะที ตอนนี้ผมอายจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว !


ชานยอลหยุดการกระทำและเอนตัวลงนอนช้า ๆ ก่อนจะพลิกตัวให้ผมเป็นฝ่ายอยู่ข้างบน

               
ผมมองมันด้วยสายตาแบบไหนก็ไม่รู้ แต่ชานยอลมันยิ้มนิด ๆ และจับมือผมไว้ทั้งสองข้าง ...


"เอาสิ ... กูให้มึงทำเอง ..." มันพูดและยักคิ้วอย่างกวนประสาท ถ้าในอารมณ์ปกติผมคงด่ามันไปแล้ว แต่นี่ไม่ใช่ !


ผมกลับค่อย ๆ ยกตัวขึ้นช้า ๆ และทิ้งน้ำหนักลงไปอย่างเดิมชานยอลส่งเสียงครางเมื่อมันกำลังมีความสุขกับสิ่งที่ผมทำ


เมื่อผมเริ่มคุ้นชินกับสิ่งที่อยู่ภายในตัวจึงเริ่มขย่มมันเร็ว ๆ ... และหนักขึ้น ๆ !


ชานยอลเด้งตัวรับและเอนตัวขึ้นมากัดยอดอกสีชมพูของผม แขนแกร่งกอดผมไว้แน่น มันเด้งอย่างเร่าร้อนและรุนแรงตัวจนผมหยุดอยู่เฉย ๆ เพราะความรู้สึกจุกที่มันเริ่มนำมาให้อีกรอบ ชานยอลผลักผมลงกับหมอนนิ่ม ๆ และทิ้งตัวตามลงมาอีกรอบก่อนจะกระแทกเข้ามาโดยไม่สนว่าผมจะแหลกสลายไปในอีกไม่กี่นาทีนี้หรือไม่


"กูรักมึงจริง ๆ นะแบคฮยอน" ตามันมองสบกับผม ผมจ้องเข้าไปในดวงตามัน ....




มันโกหกผมรึเปล่า ? ...




ประสบการณ์ที่ผ่านมา ....




ผมไม่กล้าไว้ใจใครจริง ๆ ....






ชานยอลกระแทกตัวแรงขึ้น ๆ จนผมตัวเริ่มโยกตามแรงของมันเสียงมันที่ครางในลำคอแผ่วเบาเริ่มจะดังขึ้นเรื่อย ๆ เป็นสัญญาณให้รู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรต่อไป ....


ผมเริ่มเกร็งและร้องครางออกมาเมื่อมันกระแทกรัว ๆ เข้ามา น้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกจากตัวผมและเลอะไปตามหน้าท้องขาว ๆ ชานยอลยิ่งกระแทกตัวหนักขึ้นเมื่อร่างกายผมตอดรัดเป็นการเพิ่มความเสียวซ่านให้มันเป็นอย่างมาก ไม่นานผมก็รับรู้ถึงอะไรอุ่น ๆ ที่แทรกเข้ามาในตัวผมเยอะจนไหลออกไปตามโคนขา


ผมเงยหน้ามองมันที่มีเหงื่อชื้นตามไรผม และใบหน้าแดง ๆ เพราะฤทธิ์ของยานั่น ... มันก้มลงจูบผมอย่างอ่อยโยนและผมก็จูบตอบมันกลับไปเช่นกัน


มือผมประสานกับมันช้า ๆ ผมรู้ว่าตัวเองทำอะไรอยู่ ... แม้จะมีฤทธิ์ยาอยู่แต่ก็ปฎิเสธไม่ได้ว่าผมมีความสุขในสิ่งที่มันทำ ....


"กูอาจทำให้มึงรักกูไม่ได้ ..." มันพูดเบา ๆ และขบกัดรอบคอผมจนเป็นรอยแดงอีกจุด


 ผมเงียบและขยับตัวเล็กน้อย ฤทธิ์ยายังไม่หมดส่วนแข็งของมันที่อยู่ในตัวผมยังไม่มีท่าทีว่าจะสงบลง ผมขยับตัวถอยห่างออก จิตใจผมบอกว่าเราควรพอได้แล้ว ... แม้ว่าร่างผมเองก็อยากจะต่อเหมือนกัน แต่เหมือนชานยอลจะรับรู้ได้ถึงร่างกายของผมมากกว่า มันขยับตามเข้ามาจนตัวผมชิดหัวเตียง แรงโยกเบา ๆ เริ่มตามมาในขณะที่เสียงร้องครางของผมดังออกมาอีกรอบ


"แต่กูอยากให้มึงรู้ไว้แบคฮยอน ...”


“ว่าไม่ว่ามึงจะคิดยังไง ..."


“อ้ะ ... อ๊า ...”





"กูก็จะยืนยันว่าที่กูบอกมึงไปมันคือความรู้สึกจริง ๆ …"






No comments:

Post a Comment