"ชานยอล !! จะทำอะไร
?"
"ยังต้องถามอีกหรอ ? ในเมื่อเมื่อกี้นี้มึงเพิ่งทำแบบนี้กับไอ้จงอิน !"
"มึงดูไม่ออกรึไงว่ากูถูกบังคับน่ะ
!"
"หึ" ชานยอลไม่พูดอะไรต่อ
มันคร่อมผมและล็อคแขนไว้เหนือหัวทั้งสองข้างก่อนจะจูบลงมาอย่างหนักหน่วงและรุนแรง
ผมต่อต้านมันอย่างสุดกำลังแต่ก็ไม่ได้สะเทือนมันเลยแม้แต่น้อย
ทำไมพวกมึงมันเลวได้ขนาดนี้วะ !
"ไอ้สัด !" ผมเอาหัวโขกกับมัน ชานยอลมองด้วยสายตาไม่ค่อยพอใจที่ผมเริ่มเล่นแรงกับมัน
แต่ใครสนกันล่ะ ? ถ้าผมไม่ทำแบบนี้ผมจะรอดไหม
"เฉย ๆ น่า ...
มึงบอกเองว่ามึงไม่ใช่ของสด แล้วมึงจะเล่นตัวทำไม ?" มันพูด
และมองด้วยสายตานิ่ง ๆ ผมฉุนทันทีเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากปากมัน
"แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ากูไปให้ใครเอา
! ถ้ามึงยังทำตัวแบบนี้ล่ะก็ ออกจากห้องกูเลยไป !!" ผมตกคอกใส่หน้ามัน ชานยอลยิ้มเย็น
ๆ และก้มลงซุกไซร้หน้าไปกับคอของผม ผมเบี่ยงตัวหลบและยิ่งพยายามดึงมือเพื่อปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระ
แต่ดูเหมือนว่าจะไร้ผลสิ้นดี
"มึงทำกับกูแบบนี้ ... แล้วชาติไหนกูจะรักมึง ?!!!!!!"
ผมพูดไปโดยอารมณ์โมโหและไม่คิดว่าการทำแบบนี้มันจะเป็นการทำร้ายจิตใจของมันแค่ไหน
ชานยอลเงยหน้าขึ้นและปล่อยมือจากแขนของผมก่อนจะล้วงเอากระเป๋าตังขึ้นมา ผมค่อย ๆ
ยันตัวลุกขึ้นและเดินถอยห่างออกจากมันไปนิดนึง
ไม่คิดแฮะว่าการพูดแบบนี้จะทำให้มันสำนึกได้
?
คนแบบมันนี่ ...
แปลกจริง ๆ ....
ผมเห็นมันเอายาอะไรไม่รู้ออกจากกระเป๋าและโยนเข้าปากไปสองเม็ดพร้อมกับหันมาหาผม
"กูขอโทษ ..."
ผมชะงักไปนิดนึง ผมไม่คิดว่ามันจะพูดคำนี้
...
ชานยอลเดินเข้ามากอดผมไว้หลวม ๆ
ซึ่งผมก็ไม่ได้ขัดขืนหรืออะไร เอาเถอะ ... ช่างมัน ยังไงมันก็ยังมีความเป็นคนดีบ้างล่ะน่าอย่างน้อย
ๆ มันก็ไปช่วยผมวันนี้ ... ผมรู้สึกว่าตัวมันอุ่นนิด ๆ
จึงแตะหน้าผากมันดูซึ่งมันก็มองการกระของผมด้วยสายตานิ่ง ๆ ไม่แสดงอารมณ์อะไร ...
"มึงไม่สบายหรอ ?"
"อืม ..."
"งั้นมึงก็ ... อ้ะ !!!"
มันประกบปากกับผมอย่างรวดเร็วและบีบคอผมแน่นก่อนจะค่อย ๆ ดันผมลงกับเตียงอีกครั้ง
อย่าคิดว่ามึงทำตัวดีแล้วกูจะอ่อนข้อให้นะเว้ย !
ผมรู้สึกถึงยาอะไรสักอย่างที่ไหลเข้ามาในปากผม มันคือยาอะไรวะ ? ชานยอลบีบคอเบา ๆ ทำให้ผมเผลอกลืนยานั่นลงไป ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่ามันคือยาอะไร
"มึงทำอะไรวะ !"
ผมผลักมันออกและมองอย่างงุนงง ชานยอลยิ้มมุมปากก่อนจะเริ่มไล้มือไปตามโคนขาขาวของผม
"มึงบอกว่ากูเลว กูก็เลวให้มึงดูแล้วนี่ไง
..."
"อะไรของมึง"
"ยาที่มึงกลืนลงไปน่ะ มันคือยาปลุกเซ็กส์
..." ผมมองมันอย่างอึ้ง ๆ ! ว่าแล้วว่ามันแปลก !!! คนแบบมันนี่ไว้ใจไม่ได้จริง
ๆ !
"กูว่าจะไม่ทำแบบนี้แล้วนะ ...
แต่มึงทำให้กูต้องทำให้อะไรอะไรมันง่ายขึ้น !" ชานยอลพูดและหันกลับมากดผมลงกับเตียงอีกครั้งมืออุ่น
ๆ สอดเข้ามาใต้เสื้อของผมและลูบไล้ทั่วลำตัวและหน้าอกของผมอย่างหื่นกระหาย
ไอ้ยานี่มันกินเข้าไปสองเม็ดแล้วเมื่อกี้ผมกลืนไปเม็ดนึง นั่นก็คงเท่ากับว่ามันก็กินเข้าไปเม็ดนึงเหมือนกันสินะ
!!!!
"อื้อ ~" ผมครางออกมาเบา ๆ เมื่อมันลูบและใช้มือกดเน้นเบา ๆ ไปตามหน้าท้อง ... ชานยอลเริ่มมีอาการตาเยิ้มนิด
ๆ เหมือนกันผม
ผมรู้สึกร่างกายข้างในมันกำลังร้อนไปหมด
! คงเพราะยากำลังออกฤทธิ์ ! มันไวเกินไปหรือเปล่า !! ยาบ้านั่นออกฤทธิ์ไวเกินไป ! ผมเริ่มรู้สึกมีอารมณ์ร่วมกับการกระทำของมัน แม้ว่าผมจะขัดขืนนิด ๆ แต่รู้สึกเหมือนร่างกายผมในตอนนี้จะออกไปทางตอบสนองเสียมากกว่า
ชานยอลกัดลงที่ลำคอจนผมร้องออกมาด้วยความเจ็บ
"ที่คอของมึงมีได้แค่รอยของกูเท่านั้น
! แบคฮยอน !!" พูดจบมันก็กัดเน้นไปตามลำคอผมจนแดงเป็นจ้ำ ๆ
มันบดขยี้ริมฝีปากผมอย่างรุนแรงและค่อย ๆ แกะกระดุมเสื้อตัวเองออกช้า ๆ
ผมร้องครางเบา ๆ รับสัมผัสจากมันอย่างน่ารังเกียจไม่คิดว่าผลของยานั่นจะทำให้ผมกลายเป็นแบบนี้
ชานยอลถอดเสื้อผมออกตามและดึงกางเกงผมลงอย่างรวดเร็ว
ผมสะดุ้งและดิ้นเมื่อรู้ว่ามันกำลังจะทำอะไร !
"ชานยอลอย่า !"
"เอามือออก" ชานยอลเหวี่ยงแขนของผมออกและดึงกางเกงผมออกหมดจนไม่เหลือติดตัวสักชิ้น
ชานยอลมองผมอย่างนิ่ง ๆ แต่สายตาที่พราวระยับของมัน ทำให้ผมหวั่นไหวจนต้องหันหนี
"กูขะ ... ขอ ระ ...ร้อง"
"พูดให้เต็มเสียงหน่อยสิ ..." ชานยอลจูบอย่างหนักหน่วง
เสียงผมสั่นขึ้นอย่างเห็นได้ชัดอารมณ์บางอย่างกำลังเพิ่มขึ้นอย่างรุนแรง
ตอนนี้ผมกำลังอยากทำเรื่องอย่างว่าจนไม่สามารถจะปฏิเสธมันได้ ชานยอลหัวเราะก่อนจะดึงมือของผมไปสัมผัสกับส่วนแข็งขืนของมัน
...
ชานยอลถอดกางเกงออกและพลิกตัวผมให้หันหลังก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปทีละนิ้ว
ๆ จะผมร้องมาด้วยความเจ็บ
"เอา ... ออก .. ปะ ... ไป !"
ชานยอลกลับยิ่งเพิ่งจากหนึ่งเป็นสองและสามตามลำดับผมเริ่มครางออกมาไม่เป็นภาษาจากความเจ็บเริ่มกลายเป็นสนุกและอยากให้มันทำมากกว่านี้
! ริมฝีปากของเราทำงานอย่างต่อเนื่อง และส่วนล่างเองก็เช่นกัน
“เอาออกก็ได้ ...
จะเอาไอ้นี่เข้าไปแทน ...”
ชานยอลทาบผมช้า ๆ และยัดแก่นกายที่แข็งแกร่งของมันเข้ามาภายในตัวผมทีละนิด
ๆ ขนาดของมันทำให้ผมร้องมาเพราะความเจ็บที่พุ่งขึ้น ผมมองตามันที่จ้องมาอย่าเจ้าเล่ห์
และผมเองก็ทนไม่ได้จนต้องยอมหลบสายตาคู่นั้น
"อึก .... อ๊า ..."
ผมร้องครางเสียงสั่นและพยายามดิ้นทั้ง ๆ
ที่รู้ว่าร่างกายผมมันไม่ต่อต้านเลยแม้แต่น้อย
"มึงทำให้กูคลั่งเองนะแบคฮยอน ...
รับผิดชอบกับสิ่งที่มึงทำซะดีดีนะครับ" ชานยอลพูดและค่อย ๆ กระแทกตัวเข้ามาอย่างหนักหน่วงผมจุกจนพูดอะไรไม่ออก
ชานยอลถอนออกและกระแทกซ้ำเข้ามาอีกหลาย ๆ ครั้ง
ริมฝีปากอุ่นนั้นขบกัดบริเวณใบหูผมและดูดเม้มรอบคอหลายแเห่งราวต้องการประกาศความเป็นเจ้าของ
!
"ชานยอล... กะ ... กู จุก"
ผมพูดช้า ๆ และจับมือมันที่โอบรอบตัวผมไว้ จะว่าผมร่านก็ได้นะ ...
แต่ตอนนี้ผมรู้สึกอยากทำต่อไปเรื่อย ๆ ผมไม่อยากฝืนความรู้สึกของตัวเองแล้วแม้จะรู้ว่ามันดูแย่แค่ไหนก็ตาม
!
สุดท้าย ก็เป็นผมเองผมที่ใจง่าย
...
ชานยอลไม่ตอบแต่ครางในลำคอเบา ๆ
และเพิ่มแรงกระแทกอีกก่อนจะถอนกายออกและยกตัวผมสูงขึ้น ลมหายใจอุ่น ๆ
ของมันรินรดไปตามใบหูยิ่งทำให้อ่อนแรงลงเรื่อย ๆ แรกกระแทกยังอัดเข้ามาเรื่อย ๆ
ผมอยากจะให้อาการพวกนี้มันหายไปซะที ตอนนี้ผมอายจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว !
ชานยอลหยุดการกระทำและเอนตัวลงนอนช้า
ๆ ก่อนจะพลิกตัวให้ผมเป็นฝ่ายอยู่ข้างบน
ผมมองมันด้วยสายตาแบบไหนก็ไม่รู้
แต่ชานยอลมันยิ้มนิด ๆ และจับมือผมไว้ทั้งสองข้าง ...
"เอาสิ ... กูให้มึงทำเอง ..."
มันพูดและยักคิ้วอย่างกวนประสาท ถ้าในอารมณ์ปกติผมคงด่ามันไปแล้ว แต่นี่ไม่ใช่ !
ผมกลับค่อย ๆ ยกตัวขึ้นช้า ๆ
และทิ้งน้ำหนักลงไปอย่างเดิมชานยอลส่งเสียงครางเมื่อมันกำลังมีความสุขกับสิ่งที่ผมทำ
เมื่อผมเริ่มคุ้นชินกับสิ่งที่อยู่ภายในตัวจึงเริ่มขย่มมันเร็ว
ๆ ... และหนักขึ้น ๆ !
ชานยอลเด้งตัวรับและเอนตัวขึ้นมากัดยอดอกสีชมพูของผม
แขนแกร่งกอดผมไว้แน่น มันเด้งอย่างเร่าร้อนและรุนแรงตัวจนผมหยุดอยู่เฉย ๆ
เพราะความรู้สึกจุกที่มันเริ่มนำมาให้อีกรอบ ชานยอลผลักผมลงกับหมอนนิ่ม ๆ
และทิ้งตัวตามลงมาอีกรอบก่อนจะกระแทกเข้ามาโดยไม่สนว่าผมจะแหลกสลายไปในอีกไม่กี่นาทีนี้หรือไม่
"กูรักมึงจริง ๆ นะแบคฮยอน"
ตามันมองสบกับผม ผมจ้องเข้าไปในดวงตามัน ....
มันโกหกผมรึเปล่า ?
...
ประสบการณ์ที่ผ่านมา
....
ผมไม่กล้าไว้ใจใครจริง
ๆ ....
ชานยอลกระแทกตัวแรงขึ้น ๆ
จนผมตัวเริ่มโยกตามแรงของมันเสียงมันที่ครางในลำคอแผ่วเบาเริ่มจะดังขึ้นเรื่อย ๆ เป็นสัญญาณให้รู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรต่อไป
....
ผมเริ่มเกร็งและร้องครางออกมาเมื่อมันกระแทกรัว
ๆ เข้ามา น้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกจากตัวผมและเลอะไปตามหน้าท้องขาว ๆ ชานยอลยิ่งกระแทกตัวหนักขึ้นเมื่อร่างกายผมตอดรัดเป็นการเพิ่มความเสียวซ่านให้มันเป็นอย่างมาก
ไม่นานผมก็รับรู้ถึงอะไรอุ่น ๆ ที่แทรกเข้ามาในตัวผมเยอะจนไหลออกไปตามโคนขา
ผมเงยหน้ามองมันที่มีเหงื่อชื้นตามไรผม
และใบหน้าแดง ๆ เพราะฤทธิ์ของยานั่น ...
มันก้มลงจูบผมอย่างอ่อยโยนและผมก็จูบตอบมันกลับไปเช่นกัน
มือผมประสานกับมันช้า ๆ
ผมรู้ว่าตัวเองทำอะไรอยู่ ...
แม้จะมีฤทธิ์ยาอยู่แต่ก็ปฎิเสธไม่ได้ว่าผมมีความสุขในสิ่งที่มันทำ ....
"กูอาจทำให้มึงรักกูไม่ได้
..." มันพูดเบา ๆ และขบกัดรอบคอผมจนเป็นรอยแดงอีกจุด
ผมเงียบและขยับตัวเล็กน้อย
ฤทธิ์ยายังไม่หมดส่วนแข็งของมันที่อยู่ในตัวผมยังไม่มีท่าทีว่าจะสงบลง
ผมขยับตัวถอยห่างออก จิตใจผมบอกว่าเราควรพอได้แล้ว ...
แม้ว่าร่างผมเองก็อยากจะต่อเหมือนกัน
แต่เหมือนชานยอลจะรับรู้ได้ถึงร่างกายของผมมากกว่า
มันขยับตามเข้ามาจนตัวผมชิดหัวเตียง แรงโยกเบา ๆ
เริ่มตามมาในขณะที่เสียงร้องครางของผมดังออกมาอีกรอบ
"แต่กูอยากให้มึงรู้ไว้แบคฮยอน ...”
“ว่าไม่ว่ามึงจะคิดยังไง ..."
“อ้ะ ... อ๊า ...”
"กูก็จะยืนยันว่าที่กูบอกมึงไปมันคือความรู้สึกจริง ๆ …"
No comments:
Post a Comment